Dzieci i koty

Wszystkie prawie dzieci przechodzą etap w swym rozwoju, kiedy bardzo pragną zwierzątka. Pragną mieć kogoś do przytulania, głaskania, a więc najlepiej kotka.

Dzieci i koty wspaniale do siebie pasują, ale od samego początku należy ustalić zasady dla zapewnienia bezpieczeństwa obu stronom. Kociaki mogą zostać poważnie poszkodowane przez zbyt dużą miłość, jaką obdarzają je dzieci. Wcale nie pozostają im dłużne i bronią się jak mogą.

W przypadku niemowląt, bez względu na okoliczności, żaden kot ani inne zwierzę nie powinno zostawać z nim samo, bez nadzoru osoby dorosłej. Koty nie duszą dzieci, ani nie wysysają z nich oddechu, mit ten został obalony, ale trzymanie kota na dystans kiedy nikogo nie ma w pobliżu jest zgodne ze zdrowym rozsądkiem.

Dzieci w wieku przedszkolnym potrafią wystawić na próbę cierpliwość kota. Nie potrafią zrozumieć, że przyciskanie i zbyt mocne głaskanie nie jest zbyt miłe dla kota. Chociaż koty szybko orientują się, że dzieci w tym wieku należy unikać, to jednak może się zdarzyć, że dziecko zostanie podrapane lub ugryzione, jeśli go przestraszy. Koty nie przepadają za głośnymi wrzaskami, a małe dzieci są bardzo żywe i lubią biegać za kotem i łapać kotka wbrew jego woli. W razie nieodpowiedniego zachowania wobec kota, nie należy dziecka stale karać, może to wywołać skutek odwrotny i doprowadzić do agresji wobec zwierzęcia. Gdy w wyniku swego zachowania dziecko zostanie podrapane przez kota nie należy również krzyczeć na kota, ani go bić i bronić dziecka, gdyż nie przestanie wtedy zamęczać zwierzątka. Dziecku trzeba powiedzieć co źle zrobiło i wytłumaczyć dlaczego tak nie wolno.

Dzieci idące do szkoły już mogą uczyć się jak dbać o domowego zwierzaka. Pod okiem osoby dorosłej mogą przejąć na siebie pewne obowiązki np. nasypać karmę dla kociaka czy umyć miseczkę. Małemu dziecku można pokazać jak prawidłowo traktować kota poprzez zabawę polegającą na tym ,że jeżeli dziecko łagodnie głaszcze kota, to tak samo głaszcze się jego rękę, jeżeli poszturchuje trochę kota, to dostaje leciutkiego szturchańca, aby skojarzyło sobie własne zachowanie z efektem, jaki ono wywołuje. Dziecko powinno nauczyć się, jak prawidłowo trzymać kota, tak aby podpierać jego łapki i ubezpieczać go drugą ręką. Kot nie będzie wtedy starał się uwolnić używając pazurów i zębów. Wrażliwą częścią ciała kota jest brzuch, jego dotknięcie może zakończyć się podrapaniem ręki. Najlepiej nauczyć dzieci aby unikały tej okolicy i pokazać jak można pieścić kotka np. za uszami.

Posiadanie zwierzątka, odpowiedzialność jak się z tym wiąże i zadania mają nieocenioną wartość dla rozwoju dziecka. Rozbudzają w dziecku tolerancję, cierpliwość, poczucie odpowiedzialności. Dziecko i kot dorastają razem i przyzwyczajają się do siebie. Dziecko które ma kotka nie jest samotne, ma przyjaciela. Kotek nie powinien być jednak dla dziecka zabawką ale towarzyszem zabaw. Koty to wspaniałe zwierzaki dla rodziny i idealni kandydaci na rodzinnego pupilka.

Źródło: H.Grimm „Kociak przybywa do domu”

G.Spadafori, P.D.Pion „Twój kot”